بسم الله النور
تمام حس نگاه این قلم؛
گرچه از یک بهانه ی قدیمی دم میزند؛
گرچه نگاه تو ؛ تمامشان را عشق می نامد؛
اما تمام این قلم؛
با تمام این حرفهای کوچکِ پر از کلک
روی حاشیه ی این کاغذ ؛ می نویسد از وصیتِ نامه اش
روی آخر داستان بودنم؛ روی این سنگِ کوچکِ قبر ِ من
بنویسید که او دوست داشت یک عاشق باشد...
اما نتوانست ...
و این نقطه ی همیشه پر کوله بار تنهایی ِقصه اش؛ بی عشق و غریب تا ابد ، تنها ماند...
