قصه محدود به يه مورچه نيست...مورچه فقط يک بهانه است...اين رو دوباره بخونيد:"چه قدر گفت:اين قدر با تكبر روي زمينش راه نرويم...نه شايد به خاطر مورچه هاي كوچك كه حداقل به خاطر پرنده هاي كوچكِ اسيرِ هنوز بي بال..."و اسارت در خويش و در پيله ديو صفتاني که از قبيله آنهايي هستند که گفتيد...و اسارت ... و شايد رهايي و آزادي... اگر نمي توان اسلحه به دست گرفت؛ ميتوان کالاي اسرائيلي نخريد؛ مبادا مورچه اي هرچند کوچک و شايد به پندار عده اي ؛ مورچه اي ناچيز؛زير پايتان جيغي خفيف و پر سوز بکشد...